Indukcyjna metoda studium Biblii - ewangelia Jana (pytania i uwagi)

STUDIUM 1  ew. JANA 1:1–18   https://youtu.be/sr6KLrvdcc8

1. Dlaczego Jezusa nazwano tutaj “Słowem”? W jakiej relacji stoi On w stosunku do Boga, świata, człowieka? Zwróć uwagę na cały fragment.
2. Kto staje się dzieckiem Bożym, a kto nie? W jaki sposób dany człowiek otrzymuje ten nowy status?
3. Znajdź w tym fragmencie wszystkie wzmianki o „świetle” i powiązanych pojęciach (np. „chwała”). Czego dowiadujemy się o celu, w jakim Pan Jezus przyszedł na ziemię?

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• Zarówno Żydzi jak i Grecy byli dobrze zaznajomieni z pojęciem "słowa". Dla Żydów stanowiło ono wyrażenie mądrości jak i woli Bożej, dla Greków zaś oznaczało rozum i intelekt

• 1:11 - 'przyjąć' oznacza tu łaskawe przyjęcie i sugeruje 'powitanie', a nie niejako zatrzaśnięcie Jezusowi drzwi przed nosem, czyli Jego odrzucenie

• 1:12 wierzyć w Jego imię pojawia się trzykrotnie w całej ewangelii (1:12; 2:23; 3:18). Imię nie oznacza tu po prostu słowa "Jezus", ale to, co ono oznacza, mianowicie "Jahwe jest wybawieniem". W tym kontekście oznacza wiarę w to, że jest On Słowem, życiem, światłem, Chrystusem, Synem Bożym.

• prawo zwać się synami Bożymi - odnosi się do prawnie uzasadnionych (prawowitych, słusznych) praw do takiego miana, Greckie słowo exousia oznacza przede wszystkim "pozwolenie, władzę, prawo, wolność, siłę do uczynienia czegoś". Oznacza również, że nie istnieje ŻADNA ku temu przeszkoda. Dzięki wierze my, grzesznicy mamy PEŁNE prawo być nazywani dziećmi Bożymi. Nie jest to z naszej strony żadna zuchwałość ani pycha. Skoro Bóg tak mówi, to ja z radością to akceptuję.

• 1:13 - nie chodzi tu ani o więzy krwi ani o nasze osobiste wysiłki czy pragnienia. Nowe narodzenie nie jest z naszej woli. Chodzi o naszą osobistą wiarę w Jezusa i zaufanie do Niego. To jest dar, nie nagroda osiągnięta za nasze ludzkie wysiłki (4:10,14; Obj 22:17)

• 1:16 - łaskę za łaską - oznacza Nowe Przymierze w miejsce Przymierza Prawa lub po prostu obfita łaskę, najwyższą, składającą się z przebaczenia, odkupienia, ochrony i uświęcenia, pokoju tutaj, a potem w niebie.

STUDIUM 2  ew. JANA 1:19–34   https://youtu.be/gYI9SyAAxpk

1. Czego uczymy się z tego fragmentu o (a) charakterze Jana Chrzciciela? (b) jego działalności? Zobacz również wersety 6-8 i 3:28-30.
2. Wersety 26-34. Jakie świadectwo składa tutaj Jan Chrzciciel o Jezusie? Ile z tego Jan dowiedział się poprzez swoje osobiste doświadczenie podczas chrztu Pana? Jak wiele te prawdy znaczą dla ciebie?

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• Werset 19 - "Żydzi" oznaczają tutaj żydowskich liderów lub radę (Sanhedryn).

• Werset 24 - "faryzeusze" - wpływowa sekta licząca około 6000 członków. Nazwa znaczy 'oddzieleni, separatyści'. Legalistycznie podchodzili oni do Prawa Mojżeszowego i byli bardzo gorliwi jeśli chodzi o tradycje i rytuały. Gardzili oni grzesznikami, kochali pieniądze, pościli 2× w tygodniu, wierzyli w reinkarnację, lubili tytuły i prestiż.

• Werset 27 - odpinanie rzemyków od sandałów to było zadanie niewolnika. Talmud żydowski powiada: "Wszystko to, co sługa zrobiłby dla pana, uczeń powinien zrobić dla swojego nauczyciela - oprócz służebnych zadań, jak rozpinanie rzemyków od sandałów". Swoją wypowiedzią Jan Chrzciciel dał do zrozumienia, że nie czuje się być godny nawet niewolnikiem Pana Jezusa.

• Werset 29 - "ujrzał Jezusa idącego do niego": zapewne po 40-dniowym pobycie na pustyni, gdzie był kuszony przez Diabła. Werset 32 dowodzi, że chrzest Jezusa miał miejsce wcześniej. (Porównaj Łukasza 3:21,22).

• Werset 33 - "Ten chrzci duchem świętym" - Nowy Testament siedmiokrotnie wspomina ten aspekt służby Jezusa. Pięć wzmianek jest proroczych (zob. Mat 3:11; Mar 1:8; Łuk 3:16; Dzieje 1:5), jedna jest historyczna (zob. Dzieje 11:16-18), jedna jest doktrynalna (zob. 1Kor 12:13).

STUDIUM 3  ew. JANA 1:35–51   https://youtu.be/sAqVra5mEfc

1. Opisz, co przywiodło każdego z tych pięciu mężczyzn do Jezusa. Na ile rozumieli oni, kim był Jezus? Co na temat Jezusa mógłbyś opowiedzieć innym ludziom?
2. Wersety 48,49. Dlaczego odpowiedź Jezusa wywołała taką reakcję Natanaela? (Zobacz 2:25) Co wersety 47-50 mówią nam o charakterze Natanaela?

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• Ci dwaj uczniowie Jana Chrzciciela to Andrzej (w.40) i zapewne Jan

• W.41 – „spotkał najpierw” – Zaraz po tym, jak Andrzej uwierzył w Pana, odszukał swego brata, Szymona. Zauważ, że mijające dni są tu wyraźnie wspomniane – w. 29,35,43. Podekscytowanie spowodowane poznaniem Syna Bożego było zaraźliwe wśród pierwszych uczniów. 

• W.42 - Kefas = Piotr = "kamień, głaz"

• W.45 – Natanael = Bartłomiej

• W.46 – Natanael znał starotestamentowe proroctwa, że Mesjasz ma się urodzić w Betlejem. Poza tym nie mógł pojąć, jak ktoś tak znamienity mógłby pochodzić z tak obskurnej, niewiele znaczącej miejscowości jak Nazaret. 

• W.51 – Jezus często nazywał siebie Synem Człowieczym (Mat 8:20; Mar 2:10). To określenie znajduje się w opisie potężnej niebiańskiej istoty w Daniela 7:13

• W.51 - przywodzi na myśl sen Jakuba opisany w Rodzaju 2:12,13. Jezus mówi tu do wszystkich apostołów, nie tylko do Natanaela. To On objawił się im (i nam również) jako prawdziwy i jedyny pośrednik między Bogiem a człowiekiem.

STUDIUM 4  ew. JANA 2:1-22

1. Wersety 1-11 opisują pierwszy z siedmiu ‘znaków’, które ujawniają tożsamość Jezusa i pobudzają wiarę (werset 11). Jaki szczególny aspekt chwały Jezusa ujawnia ten cud? Jaką zmianę w naszym życiu można by porównać do zamiany wody w wino? (Porównaj 2Kor 5:17) Czego możemy się nauczyć z reakcji Marii na obiekcje Jezusa (w.5)?
2. Temat świątyni łączy fragmenty w.13-17 z w.18-22. W jakiej roli Jezus pojawia się w każdym z tych incydentów? Jakim prawem wypędził sprzedawców ze świątyni? (Por. Mal 3:1-3) Jaki punkt zwrotny Jezus zapowiada poprzez swoje działanie? Co Jezus przewiduje odnośnie kosztów i charakteru jego misji?

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• w.3 – na wschodzie wesele mogło trwać nawet tydzień, a brak wina byłby niezwykle upokarzający dla młodych i całej rodziny. Zapewne było to niskobudżetowa uczta weselna.

• w.4 W niektórych przekładach, słowa Jezusa wyglądają na brak szacunku, jednakże w grece jest to uprzejma forma odpowiedzi (choć niewątpliwie stanowcza). Jezus jasno dał do zrozumienia, że nie jest zależny od jakichkolwiek ludzkich nakazów, nawet od swojej matki, ale jedynie od Boga, na którego dyspozycje czeka.

• w.5 – coś w tonie głosu Jezusa mogło zasugerować Marii, że nie zignoruje On całkowicie jej prośby, mimo że jego słowa mogły wskazywać na odmowę zrobienia czegokolwiek.

•  w.6 – każda z tych stągwi mogła pomieścić od 90-120 litrów wody. Sześć = 540-720 litrów wina J Nasz Bóg jest doprawdy szczodrym i szczęśliwym Bogiem.

•  w.11 – gr. Semeion ozn. „znaki”, które wskazywały, że jest Mesjaszem. Pozostałe sześć znaków opisane jest tutaj: 4:46-54; 5:1-9; 6:1-14; 6:15-21; 9:1-7; 11:38-44.

•  w.15 – bicz z powrozów użyty przez Jezusa stanowił raczej symbol niż rzeczywistą broń, niemniej okazał się skuteczny. Jego działanie było znakiem władzy jak i sądu.

•  w.14-16 Trzy lata później Jezus znów wypędza sprzedawców ze świątyni (Mat 21:12). Możemy się z tego nauczyć, jak szybko ludzie zapominają nawet najsurowszą naganę i wracają do swych złych praktyk. Uczniowie przypomnieli sobie słowa z Psalmu 69:9.

•  w.20 – „czterdzieści sześć lat” – Herod Wielki zaczął odbudowę świątyni w 20r. p.n.e. W czasie narracji nie była ona zakończona. Prace zostały ukończone dopiero za czasów Heroda Agryppy w 64r. n.e.

STUDIUM 5  ew. JANA 2:23-3:21

1. Dlaczego Jezus nie był usatysfakcjonowany wiarą tych ludzi (2:23)? Porównaj 4:48; 6:26,30; Mat 13:14. Czy jakość mojej wiary sprawia Bogu zadowolenie?
2. W jakim stopniu Nikodemowa ocena Jezusa była właściwa, a w jakim niepełna? W jaki sposób Jezus go skorygował? Co składa się na ‘narodzenie z Ducha’ i dlaczego jest ono niezbędne? Porównaj Mat. 18:3; Jana 1:12,13; 2Kor 5:17; Rzym 8:8,9.
3. Dlaczego konieczne było ‘wywyższenie’ Syna człowieczego? (BP mówi tu o ‘podwyższeniu’ a SŻ o ‘podniesieniu’). Zwróć uwagę na słowo „musi” w 3:14. Na jakiej podstawie ludzie są osądzani i potępiani? Biorąc pod uwagę odpowiedź na poprzednie pytanie, jak oceniłbyś samego siebie?

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• w.24 (r.2) – Jezus dobrze wiedział, jak głęboko poszczególni ludzie mu ufają i czy są szczerzy, dlatego wiedział, komu może zaufać, a komu nie. Ponadto dobrze znał naturę ludzką i wiedział jak jest zmienna.

• w.3 – greckie słowo przetłumaczone na „ponownie” można oddać jako „z góry” (czyli od Boga; to niebiańskie narodzenie) lub „na nowo”. Nowe narodzenie lub odrodzenie (zobacz Tyt 3:5) to akt poprzez który Bóg nadaje jakość duchowemu życiu człowieka, który wierzy Chrystusowi. Bez tego ponownego narodzenia, nie można odpowiednio postrzegać spraw duchowych (zobacz 1Kor 2:10,13-16) ani wejść do Królestwa Bożego.

• w.5 – Jezus odniósł się do chrztu wodnego (zob. Dzieje 10:43-47). Woda jest symbolem zarówno Ducha Świętego (Jana 4:13,14; 7:37-39) , jak i Słowa Bożego (Efez 5:26; 1Pt 1:23).

• w.6 – Słowa te podkreślają, jak wielka to zmiana w postrzeganiu świata, jak wszystko zaczyna wyglądać inaczej, jak zmienia się perspektywa. Z drugiej strony brak ponownego narodzenia jest powiązany w cielesnym, ludzkim sposobem myślenia.

• w.8 – z działaniem Ducha jest podobnie jak z wiatrem: efekty jego wpływu są realne, niezaprzeczalne i rozpoznawalne, chociaż sam proces jest ukryty przed naszymi oczami. Wiatr przychodzi z niewiadomego źródła i nie wiadomo kiedy, jest poza kontrolą człowieka i nikt nie wie, dokąd dotrze. Podobnie suwerenne jest działanie Ducha Świętego.

• w.10 – Znając Pisma hebrajskie Nikodem powinien był wiedzieć o duchowym odrodzeniu (zob. Izaj 44:3-5; Ezech 36:25-27; 37:9,10; Jer 31:31-34; 32:39,40; Joel 2:28,29)

• w.11 – to faryzeusze mieli obiekcje co do wymagań, jakie stawiał Jezus, a to co On uważał za koniecznie, oni uważali za zbędne.

• w.12 – jeśli ktoś neguje „ziemskie” (czyli dziejące się na ziemi; nie w sensie: zmysłowe, związane ze światem) rzeczy opisane w Biblii – jak cuda Jezusa, nowe narodzenie to tym bardziej nie zrozumie ani nie uwierzy w „niebieskie”, głębsze i zakryte przed ludzkim wzrokiem sprawy – wniebowstąpienie Jezusa, przyszłe życie niebiańskie itp.

• w.12,13 – ewangelia mówi o rzeczach niebiańskich, których jedynym objawicielem jest Chrystus. Porównaj 3:31,32; Mat 11:27.

• w.14,15 – odpowiedź Jezusa na pytanie Nikodema „Jakże to się może stać” jest dwuczęściowa: Nowe zrodzenie jest dzięki Synowi, poprzez krzyż (w.14) i przez wiarę (w.15). Za każdym razem gdy ewangelista mówi o wywyższeniu/uniesieniu w górę Syna, zawsze jest to powiązane z Jego śmiercią (8:28; 12:32,34). W księdze Liczb 21:9 czytamy o wężu, którego umieścił wysoko na słupie Mojżesz, aby pokąsani przez węże buntownicy, którzy na niego spojrzą, przeżyli. Podobnie my musimy wpatrywać się w Jezusa (Heb 12:2,3)

• w.15 – pierwszy raz w tym miejscu ewangelia mówi o życiu wiecznym (zob. 4:36; 5:39; 6:54,68; 10:28; 12:25; 17:2,3). Każdy kto zaufa Chrystusowi, narodzi się ponownie i otrzyma od Boga nowe życie duchowe – rodzaj życia, którego autorem jest Bóg.

• w.16 – miłość Boża zawierająca wspaniałe obietnice nie jest ograniczona jedynie do jakiejś duchowej elity (zob. Rzym 8:18-25; Kol 1:20)

• w.17 – pierwsze przyjście Chrystusa nie miało na celu osądzenia lecz wybawienia

• w.18 – uwierzyć znaczy otrzymać życie (w.15,16) i uniknąć potępiającego sądu. Kto nie wierzy, nie tylko zaprzepaszcza życie, ale już został potępiony. O wierzeniu w imię Jezusa czytamy również w 1:12.

• w.19,20 – ludzie wymyślają mnóstwo powodów, dlaczego nie przychodzą do Chrystusa. Niektórzy powołują się na obecność obłudników w kościele, inni pewne sprawy opisane w ewangeliach i dotyczące Jezusa uważają za niemożliwe. To jednak tylko próby ukrycia swego serca, które jest zbuntowane przeciwko Bogu. Ostateczną przyczyną, dlaczego ludzie nie przychodzą do Chrystusa, jest to, że w rzeczywistości tego nie pragną.

• w.21 – tym, kto „postępuje zgodnie z prawdą” (zob. 1Jana 1:5) jest ten, kto jest już wierzącym, ponieważ „uczynki jego są dokonane w Bogu”. Zatem „dążenie do światłości” to coś więcej niż przekonanie. Kto „przychodzi do światła” nie tylko wierzy, ale również otwarcie identyfikuje się z tym światłem, żeby wyszła na jaw prawda o jego zgodnych z wolą Bożą uczynkach. 

STUDIUM 6  ew. JANA 3:22-36

1. Jakiej odpowiedzi oczekiwano od Jana na argumenty z wersetu 26? Co można powiedzieć o zaletach jego osobowości, jak i zasadach, na które zwrócił on uwagę w swojej odpowiedzi? W jakim stopniu podzielasz jego stosunek do Chrystusa? Jak odnosi się to do twojej sytuacji?
2. W jaki sposób informacje zawarte w wersetach 31,32,34,35 oddzielają Jezusa od wszystkich ludzi i stawiają ponad nimi?
3. „Kto przyjął jego świadectwo” (w.33), „wierzy w Syna”, „nie słucha Syna” (w.36) – jakie reakcje na świadectwo Jezusa opisują te stwierdzenia? Do jakich konsekwencji prowadzą?

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• w.27 – Nikt nie może liczyć na błogosławieństwo Boże, jeśli chce działać samowolnie w służbie dla Boga, nie patrząc na Jego wolę. Zajęcie miejsca Mesjasza, oblubieńca przez Jana byłoby bezprawne. Nie mógł on zająć tego stanowiska, ponieważ nie otrzymał tego z góry, z nieba. Jan wiedział, jak daleko sięgają jego wpływy i posłannictwo. Ten werset nie oznacza, że każda pozycja, jaką mają dziś ludzie jest od Boga a skoro tak, to mogą robić, co zechcą - choć wszystko istnieje za Bożym przyzwoleniem (zob. Jana 19:11; 1Kor 4:7; Jak 1:17).

•  w.29 – czy głos naszego Pana, który słyszymy w ewangeliach podobnie na nas wpływa?

•  w.30 – oby w naszym usługiwaniu było podobnie coraz więcej Chrystusa (Boskie pochodzenie, Boskie nauki, Boska władza), a coraz mniej nas (niedoskonałych ludzi, widzących ‘jakby przez zwierciadło i niby w zagadce, mających tylko cząstkowe poznanie’ – 1Kor 13:12 i mających władzę nad innymi jedynie taką i jedynie po to, aby im usługiwać zgodnie ze Słowem Bożym)

•  w.31 – upokarzające i trzeźwiące stwierdzenie przypominające nam nasze ograniczenia. Musimy pamiętać, że źródłem wiedzy o niebie nie jesteśmy w żadnym wypadku my czy nasi nauczyciele, tylko nasz Pan. Tylko On ma pełne prawo być ponad wszystkimi.

•  w.32 – „nikt” – ogólnie rzecz ujmując; uściślono to w wersecie 33. (Por. 6:44)

•  w.33 – „potwierdził” (dosł. „opieczętował”): ktoś taki potwierdza, że uznał prawdy Słowa Bożego [Chrystusa], a jego wynikające z tego doświadczenie stanowi dla niego potwierdzenie ich prawdziwości (Porównaj 7:17). Pieczęć była gwarancją i jasnym znakiem nawet dla osób niepiśmiennych. Oznaczała, kto jest właścicielem i wyrażała osobistą gwarancję czegoś.

•  w.34 – miarę Ducha Świętego, należącą do Syna, opisano tu jako „bez miary” (pełnię Boskiego życia, mądrości i mocy Bożej – por. Izaj 11:1,2), w przeciwieństwie do ludzkich nauczycieli, będących pod wpływem tego Ducha, którego mają w ograniczonej mierze. To bardzo wyraźny kontrast.

•  w.35 – Jan zdawał sobie sprawę z tego, jak wielki jest Jezus i jak ogromną ma władzę. „Wszystko” nie zostało zaraz ograniczone, zakwestionowane czy rozmyte. Taka jest wola Ojca. To Jezus ma władzę dać życie (5:21) oraz sądzić (5:22; Dzieje 17:30,31). „W jego ręce” – sugeruje władzę Jezusa nad „wszystkim”.

•  w.36 – „ma” – czas teraźniejszy, nie przyszły: „będzie miał”. Skoro posiadanie życia wiecznego jest dla wierzącego dzisiejszą rzeczywistością, to tak samo dla odrzucającego Chrystusa, rzeczywistością na dzień dzisiejszy jest gniew Boży.

STUDIUM 7  ew. JANA 4:1-26

1. Co nasz Pan miał na myśli mówiąc o „żywej wodzie” (w.10)? Dlaczego po tym jak wzbudził on u niej pragnienie tej wody, nie przychylił się od razu do jej prośby? Co było najpierw konieczne?
2. Prześledź poszczególne kroki, przez które Jezus przeprowadził tę kobietę, by poczuła, że potrzebuje zbawienia i jak wskazał jej na siebie. Czego uczymy się z tego, jeśli chodzi o szukanie sposobności by kierować ludzi do Niego? 
3. Czy twoim zdaniem w wersetach 19,20 rozmówczyni robi unik, nie chcąc dalej dyskutować o swoich osobistych sprawach? W jaki sposób odpowiedź Jezusa wychodzi naprzeciw potrzebom tych, którzy uchylają się przed żądaniami Boga oświadczeniem, że ich forma wielbienia jest właściwa? U kogo jedynie każdy człowiek powinien szukać zbawienia

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

•  w.10 – tło dla tego określenia („woda żywa”) stanowi ST. W Jer 2:13 gdzie Bóg potępił nieposłusznych Żydów za to, że Go odrzucili, „źródło wody żywej”. Prorocy ST wyczekiwali czasu, gdy „popłyną żywe wody z Jeruzalemu” (Eze 47:9; Zach 14:8). ST mówi przenośnie o wiedzy o Bogu i Jego łasce, zapewniającej oczyszczenie, duchowe życie i przeobrażającą moc Ducha Świętego (por. Izaj. 1:16-18; 12:3; 44:3; Eze 36:25-27). Wszystko to Jan odnosi do Jezusa Chrystusa, jako źródła wody żywej, która symbolizuje życie wieczne poprzez Ducha Świętego otrzymanego od Syna (por. 4:14; 6:35; 7:37-39). Jezus wykorzystał naturalną potrzebę wody tej kobiety, żyjącej w tych jałowych okolicach, by udzielić jej lekcji na temat jej potrzeby duchowej przemiany. Woda żywa (woda życia) to woda płynąca z niewyczerpalnego źródła – w przeciwieństwie do stojącej, mniej pożądanej (jak w stawie). Wiąże się ona z ewangelią, którą przynosi Jezus.

• w.13,14 – poznanie prawdziwej ewangelii i dostosowanie do niej swojego życia ma taki właśnie wpływ na człowieka, na jego duchowość i pragnienia. Wszelkie inne sposoby zaspokojenia naszych pragnień duchowych zawiodą. Jednak dzięki otrzymanemu od Jezusa Duchowi Świętemu jesteśmy w stanie nie tylko sami być duchowo zdrowi i napojeni, ale i pokrzepiać innych, bo źródła wody w nas nie da się przecież zatrzymać. Będzie ono wypływać z nas ku ich pożytkowi, dla ich zbawienia.

• w.16 – Jezus wspomniał o mężu tej kobiety, aby wyeksponować jej grzechy (w.18)

• w.20 – „na tej górze” – chodzi o górę Garizim, gdzie Samarytanie zbudowali świątynię. Została ona zburzona, ale mimo to miejsce to uważano za święte.

• w.23,24 – Bóg nie jest ograniczony czasem ani przestrzenią. Ludzie zrodzeni z Ducha mogą mieć społeczność z Bogiem gdziekolwiek są. Duch jest przeciwieństwem tego, co materialne, na przykład Góry Garizim. Chrystus uczynił z oddawania czci Bogu sprawę naszego wnętrza, serca. Prawdą jest to, co jest w harmonii z naturą i wolą Boga. Jest to przeciwieństwo fałszu. W tym miejscu chodzi zwłaszcza o wielbienie Boga poprzez Jezusa Chrystusa (14:6) Kwestią nie jest zatem gdzie dana osoba oddaje Bogu cześć, ale jak i komu. Aby oddawać Bogu cześć w Duchu, musimy mieć Ducha Świętego, który objawia prawdy Boże (14:16,17; 3:5). Prawdziwi czciciele mieli być odtąd identyfikowani nie poprzez jakąś ich specjalną świątynię lub miejsce lub zewnętrzne rytuały, ale poprzez ich płynące z serca uwielbienie Ojca poprzez Syna. (Fil 3:3). Jezus przedstawia swój pogląd nie jako coś pożądanego, ale wręcz koniecznego.

STUDIUM 8  JANA 4:27-54

1. Jak poprzednie wersety wyjaśniają a wersety 35-38 rozbudowują prawdę wyrażoną w wersecie 34? Co daje ci najwięcej satysfakcji w życiu?
   
2. W Jezusa uwierzyły zarówno dwie grupy Samarytan, jak i dworzanin z Kafarnaum, chociaż z innych powodów. Jakie konkretne prawdy o Jezusie pomogły każdemu z nich uwierzyć w niego? Na co wskazywał ‘drugi znak’ (w.54)? Jakie aspekty mocy lub charakteru Pana przywiodły cię do niego?
   
3. Werset 48 wydaje się być testem szczerości tego człowieka. Jak wyjaśniłbyś te słowa Jezusa?

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• w.29 – w swoim podekscytowaniu kobieta używa przesady. Nie mówi tego, co rzeczywiście Jezus jej powiedział, ale co mógłby jej powiedzieć. Zwróć uwagę na etapy duchowej podróży tej kobiety: najpierw postrzega Jezusa jako Żyda, potem proroka, na końcu – Mesjasza.

•  w.32 – czy zdajesz sobie sprawę, że obecnie większość ludzi nie ma pojęcia o tym, czym jest pokarm, który odżywiał Syna Bożego ani jak go uzyskać? Przyczyna jest podobna jak w przypadku uczniów na tamtym etapie, a jest nią cielesne myślenie.

•  w.34 – tym pokarmem nie jest jedynie znajomość woli Bożej, ale jej wykonywanie. Te słowa podkreślają posłuszeństwo Jezusa wobec Boga w swoim usługiwaniu oraz przywodzą na myśl słowa wypowiedziane na krzyżu (19:30)

•  w.35-38 – w fizycznym świecie było wtedy cztery miesiące do żniw, jednak pod względem duchowym zbieranie plonów było możliwe od zaraz, ponieważ ziarna zostały zasiane wcześniej przez kogoś innego. Jezus wskazał uczniom na możliwość zrobienia czegoś, co byłoby „pokarmem” dla nich. Mówił o Samarytanach, na których wzrost duchowy uczniowie nie musieliby długo czekać.

•  w.36 – por. 1Kor 3:6-8; Mat 19:27-29; 2Kor 5:10

•  w.38 – inni: np. Jan Chrzciciel i jego uczniowie, prorocy zapowiadający nadejście Mesjasza, nauczyciele uczący lud Prawa.

•  w.44, 48 – Jezus wiedział z doświadczenia, że jakikolwiek Boży przedstawiciel nie cieszy się szacunkiem  ani życzliwym przyjęciem wśród swoich niewierzących bliskich i znajomych. Ta zasada również dzisiaj ma zastosowanie. Galilejczycy byli sceptycznie nastawieni do Jezusa (w przeciwieństwie do Samarytan). Dzisiaj również obcy ludzie często prędzej przyjmą ewangelię od chrześcijanina, niż jego własna rodzina lub przyjaciele.

•  w.50, 53 – Dworzanin ten początkowo uwierzył jedynie w to, że Jezus może coś dla niego zrobić. Druga wzmianka o jego uwierzeniu wskazuje jednak, że stał się on uczniem Jezusa, a razem z nim jego domownicy.

STUDIUM 9  JANA 5:1-29

1. w.2-9 – Jakie aspekty mocy Jezusa objawia ten (trzeci) jego znak? Czego Jezus zażądał od uzdrowionego, prócz tego, by szedł i nosił swoje łoże? (w.14)
   
2. w.17-29 – Jakimi określeniami Jezus opisuje swoją relację z Bogiem? Jakie funkcje Jezus otrzymał od Boga w związku z sądzeniem i dlaczego? Dlaczego te prawdy interesują nas osobiście?
   
3. w.16-18 – Jaki związek miało oświadczenie Jezusa z wersetu 17 z jego uzdrowieniem w sabat? Jak jego odpowiedź zgadza się z Rodzaju 2:2,3 i w jaki sposób stanowi odpowiedź na żydowską krytykę jego działania?

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• w.9,10 – noszenie łoża w sabat było postrzegane jako złamanie Prawa Mojżeszowego. Prorok Jeremiasz zabronił w sabat nosić ciężary [przeczytaj Jer 17:21,22]. Dlaczego zatem Jezus polecił temu człowiekowi nosić łoże?

- Syn człowieczy jest Panem sabatu i miał prawo określić, co wtedy wolno a co nie, a nawet zwolnić kogoś z obowiązku przestrzegania kategorycznego prawa żydowskiego [Mat. 12:8; Jn 5:17]

- To był biedny człowiek. Jezus polecił mu zabezpieczyć swoje mienie

- Przywódcy religijni namnożyli przez lata tysiące praw i przepisów określających dokładnie co w sabat wolno a co nie. Czynności, które można było zaliczyć do pracy było 39 rodzajów. Sabat był zabobonnie przestrzegany. Jezus wykorzystywał każdą sposobność, by im to wytknąć i pokazać, jak powinien być przestrzegany. [Mat 12:6-12; Łuk 6:9; 13:14-17; 14:5-6]. Jego działanie pokazało, co Prawo Boże naprawdę dopuszczało tego dnia oraz że uczynki wynikające z konieczności lub z miłosierdzia były zgodne z Prawem.

• w.17 – Bóg nie przestał działać w sabat. Dzięki Niemu wszystko funkcjonuje. Nie zawiesił w sabat swojej działalności ani czynienia dobra, a obowiązek odpoczynku w ten dzień Go nie dotyczył. Nie przestał nim zarządzać ani realizować swoich wielkich planów związanych z sabatem. Jezus mówił niejako: „Tak jak Bóg czyni dobro w ten dzień i nie jest związany prawem, które zobowiązuje jego stworzenia do odpoczywania, tak i ja czynię. To prawo może być w moim wypadku pozbawione mocy, ponieważ Syn Człowieczy jest Panem sabatu.” Jezus nazywa Boga swoim Ojcem i twierdzi, że przysługuje Mu to samo zwolnienie z prawa sabatu, jakie przysługuje Bogu. Pokazuje, że podobnie jak Bóg ma prawo nakładać, reinterpretować i uchylać prawa. Z pewnością żydowscy przywódcy religijni zrozumieli implikacje wynikające z tak śmiałych twierdzeń.

• w.21 – Syn jest źródłem duchowego życia, podobnie jak Ojciec. Skoro „ożywia tych, których chce”, ma w tym względzie swobodę. Świadomość tego, że ma On taką władzę i moc, powinna pomóc nam odpowiednio Go postrzegać.

•  w.22 – Żydzi uznawali, że tylko Bóg ma prawo sądzić ludzkość. Jednak CAŁY sąd należy do Chrystusa i taka jest wola Boża.

•  w.23 – dosłownie „oddawali honor”, „szanowali, czcili”, „cenili”, „mieli w poszanowaniu” [gr. Timao]. Nasz szacunek w stosunku do Syna ma być taki sam [w ten sam sposób, w tej samej skali czy stopniu] jak do Ojca. Nie możemy nic Mu ujmować.

•  w.24 – sąd określający czyjś wieczny los nie jest możliwy w wypadku osoby, która już ma życie wieczne. Wszyscy wierzący staną jednak przed tronem sędziowskim Chrystusa, nie by otrzymać karę za grzechy, ale dziedzictwo w królestwie mesjańskim.

•  w.25 – mowa tutaj o duchowym zmartwychwstaniu z grzechu i śmierci [por. w.28,29]

•  w.29 – Jedynym prawdziwym dobrem, jakie dziś możemy zrobić, jest „wierzyć w tego, którego On posłał”  [Jana 6:28,29]. Wszystkie inne dobre czyny wynikają właśnie z tej jednej. Wszystko, co dobre, ale czynione bez wiary, nie ma dla Boga znaczenia i rezultatem tego będzie zmartwychwstanie na sąd.

STUDIUM 10  JANA 5:30-47

1. Do jakich czterech różnych świadectw o sobie Jezus się odwołuje? Które z nich uważa za najmniej ważne i dlaczego? [Porównaj Jn 8:14]
   
2. w.39,40 - Czy nadal możliwe jest aby studiować Biblię, nie znajdując życia? Jeżeli tak, czego w tym brakuje? Jakie powody niepowodzenia Żydów podaje Jezus? [Porównaj 2Kor 3:14-16]

 

UWAGI [odczytaj je dopiero po zakończeniu swojego studium]:

• w.30 – znajomość woli Bożej i kierowanie się nią jest niezbędne, by właściwie i sprawiedliwie osądzać sprawy.

•  w.31 – „nie wiarygodne” – w sensie, że nie mogłoby być przyjęte jako prawdziwe [porównaj Powt. Prawa 19:15; Mat 18:16; Jana 8:13,14]

•  w.38 – bez przyjęcia Chrystusa i zawierzenia Mu nie można naprawdę wierzyć ani Bogu ani Pismu

•  w.39,40 – Jeżeli badanie Pisma nie doprowadzi nas do Jezusa [co jest celem poznawania Pism], nie uzyskamy życia wiecznego i nasz wysiłek będzie daremny. Naszym pragnieniem powinno być poznanie Jezusa i przyjście do Niego po oświecenie i życie.

•  w.42 – chodzi o miłość do Boga [Powt. Pr. 6:5; 1Jana 4:19]

•  w.43 – Podobnie jest dzisiaj. Wielu ma problem przyjąć Chrystusa. Ironicznie jednak, jeśli ktoś przychodzi we własnym imieniu, głosząc własne poglądy, które podobają się ludziom albo im imponują, ci go przyjmują jako wiarygodnego.

•  w.44 – zabieganie o szacunek u ludzi stanowi poważną przeszkodę dla wiary, ponieważ odbywa się to kosztem szukania chwały u Boga. Nie chcąc go utracić, wielu nie zrobi kroku naprzód, by naprawdę powierzyć Panu swoje życie.

• w.45-47 – Prawo zapisane w Pismach, przyniesie oskarżenie tym, którzy ponoć go przestrzegają, ale nie przyszli do Chrystusa. Ich nadzieje nie zostaną spełnione. Prawdziwa wiara dana słowom Pisma Świętego zawsze prowadzi do Chrystusa. Zasadniczy problem dlaczego ludzie do Niego nie przychodzą dotyczy tego, że w rzeczywistości nie wierzą Biblii. Co najwyżej z różnych przyczyn udają czy stwarzają pozory.